کجا نشان قدم نا تمام خواهد ماند
 
و بند کفش به انگشتهای نرم فراغت
 
گشوده خواهد شد
 
کجاست جای رسیدن و پهن کردن یک فرش
 
و بی خیال نشستن
 
وگوش دادن به
 
 صدای شستن یک ظرف زیر شیر مجاور
 
ودر کدام بهار
 
  درنگ خواهی کرد
 
و سطح روح پر از برگ سبز خواهد شد