برهان

«فلسفه حق» تأليف هگل روز 14 ژوئن سال 1821 در شهر برلن انتشار يافت. هگل (Georg Wilheln Friedrich Hegel) فيلسوف - مورخ آلماني نيمه اول قرن 19، و از پايه گذاران «فلسفه تاريخ» است که ماركس را در اعتقاد به فلسفه تاريخ، يكي از پيروان او مي دانند. «هگل» تحصيلات خود را با الهيات آغاز كرد. نخستين رساله اش را درباره «حق طبيعي» ، «قانون مؤثر» و Phenomenology of Mind نوشت که كار بزرگي بود. او سپس كتاب «فلسفه حق» را نوشت.
    هگل علم منطق را جان تازه داد. اين نكته كه چه كسي، و چگونه رئيس كشور شود براي «هِگل» اهميت ندارد، حتي اگر رئيس كشور يك «پادشاه» باشد كه موروثي و غير دموكراتيك است، ولي با اين شرط كه اين فرد [رئيس كشور] حامي و نگهبان حقوق اتباع باشد و بكوشد كه قواي سه گانه حكومتي منفك از هم عمل كنند. هگل تاكيد دارد كه هرگونه اصلاحات در يك جامعه بايد از دادگستري آغاز شود و بدون داشتن يك سازمان قضايي بي عيب و نقص، تحول و پيشرفت در يك جامعه تحقق نخواهد يافت و خيال اتباع از فساد و قانون شكني آسوده نخواهد شد و احساس حفظ حق امنيت، و دفع تعدي و اجحاف نخواهند كرد.
     پاره اي از پيروان «هگل» به تفسير عقايد وي پرداختند و دمكراسي را پروسه اي چندين مرحله اي خواندند كه اگر دفعتاً در كشوري پياده شود؛ بيشتر از سود، به جامعه زيان خواهد زد و اگر اين كشور چند مليتي و يا داراي دشمن خارجي باشد احياناً به تجزيه آن منجر خواهد شد. كارل ماركس و تني چند از فلاسفه تأكيد بر اجراي عقايد هگل از راه انقلاب داشته اند.