مرگ چنین خواجه نه کاری است خرد

   سحرگاه روز جمعهء گذشته زبان و ادب فارسی یکی دیگر از عاشقان دلسوختهء خود را از دست داد و جالب این که در همان ساعات من بیخبر از ازین واقعه، از دوستی فرهیخته جویای حال آن مرد بزرگ شدم.درگذشت استاد دکتر محمد امین ریاحی خبر ناگواری بود برای کسانی که هنوز داغ رضا سید حسینی برایشان تازه است.

   دکتر امین ریاحی تالی تلو زنده یاد دکترعباس زریاب خویی،به همراه دکتر مرتضوی و دکتر سرکاراتی از افتخارات ادبی و علمی آذربایجان بزرگ به شمار می آیند و این سرزمین زرخیز به وجود آنها می نازد و در آینده نیز بیش از این بدانها افتخار خواهد کرد.

   ریاحی یکی از ارکان استوار ادب، پژوهش و انسانیت ایران بود که با خلق آثاری فاخر در حوزه  زبان فارسی نام خود را جاودانه ساخت. این پژوهشگر نستوه آثار گرانبهایی را در کتابخانه‌های این کشور یافت و با تصحیح های در خور ستایش‌ خود به ادب فارسی هدیه کرد. تصحیح "مرصاد العباد" نوشته نجم‌الدین کبری تنها یکی از کارهای ارزنده زنده‌یاد ریاحی به شمار می‌آید که هر دانشجوی ادبیاتی با آن آشناست.

   زنده‌یاد محمد امین ریاحی به زبان فارسی و فرهنگ ایران عشق می‌ورزید و همه کارها و آثارش از سر همین عشقی بود که به زبان فارسی و فرهنگ ایران داشت. استاد ریاحی به رغم اینکه آذری بود و زبان مادریش ترکی بود اما به زبان فارسی و فرهنگ ایران عشق می‌ورزید و همه زندگیش را بر سر این عشق نهاد. مرحوم ریاحی آثار مهم و ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت که از جمله آنها می توان به "تصحیح مرصاد العباد"، "سرچشمه‌های شاهنامه‌شناسی"، "چهل گفتار درباره ادب پارسی"، "سفارت نامه‌ها" ، "تاریخ خوی"،  تصحیح "عالم‌آرای نادری" و چاپ "دیوان رشید یاسمی" اشاره کرد. یکی از مهمترین کتابهای ایشان" زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی" است که اهمیت آن کمتر از تصحیح "مرصادالعباد" نیست. استاد ریاحی این کتاب را در مدتی که رایزن فرهنگی ایران در ترکیه بود با مراجعه به کتابخانه‌های مختلف ترکیه نوشت. در این  اثر، کتابهای فارسی موجود در کتابخانه‌های ترکیه  فهرست و معرفی شده‌ است. استاد ریاحی همان زحمتی را متحمل شد که زمانی مرحوم مجتبی مینوی کشید. مینوی آثار فارسی را که در کتابخانه‌های ترکیه بود به صورت میکرو فیلم به ایران آورد و به  دانشگاه تهران بخشید و استاد ریاحی نیز با مراجعه به کتابخانه‌های ترکیه این آثار را معرفی کرد.

ریاحی سال 1302 در خوی متولد شد. او از شاگردان ملک‌الشعرای بهار بود که رساله‌ دکترای رشته‌ زبان و ادبیات فارسی را با عنوان "تصحیح متن مرصاد العباد" زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر به پایان برد.

روحش شاد