یادی از نادر ابراهیمی
- خاطره ساز باشيم نه خاطزه باز. مرتباً باز نگرديم و از " آن روزها و آن شبها" سخن نگوييم. اين کار ـ يعنی بازگشت به لحظه های جذاب گذشته ـ به ما قناعت در ايجاد لحظه های خوب را می آموزد و بسنده کردن به موجودی را ، اين کوتاهی است، جرم است، خيانت است.
(آتش بدون دود ـ جلد6)
- سياست يعنی به روزگار بی دردی انسان انديشيدن و برای رسيدن به آن روزگار جنگيدن.
( آتش بدون دود ـ جلد 5)
- مسلمان واقعی از يک سو بايد عاشق شهادت باشد و از سوی ديگر سخت حافظ زندگی و سلامت خوِش.
(آتش بدون دود ـ جلد 6)
- عيب اساسی مبارزات سياسی در ايران، تمايل شهوانی شبه روشنفکران ظاهراً مخالف نظام است به چيزی که خود آن را " بنيانگذاری يک حزب جامع الشرايط" و ديگران آن را " حزب بازی" می نامند. هر يک از شبه روشنفکران که قدری قدرکی مطالعه سياسی می کنند و پر می شود از اين باور که چيزهايی می داند، بلافاصله به فکر بنيانگذاری يک حزب می افتد که متعلق به خودش باشد.
(آتش بدون دود ـ جلد 6)
- به ملت تازنده نياز منديم نه قهرمان يکه تاز، ما به ملت قهرمان احتياج داريم نه قهرمان ِ ملت، پيشتاز رهبری نمی کند، تحقير می کند.
( ابولمشاغل)
- برای دوست داشتن هر نفَس زندگی، دوست داشتن هر دم مرگ را بياموز و برای ساختن هر چيز نو ، خراب کردن هر چيز کهنه را و برای عاشق عشق بودن ، عاشق مرگ بودن را.
(بار ديگر شهری که دوست می داشتم)
- زندگی مرده ريگ انسان نيست تا پس از انسان در غيابش، موجوديتی عينی و مادی داشته باشد. زندگی کارمايه انسان است و محصول انسان و دسترنج انسانو رويای انسانو مجموعه ی آرزوها و آرمان ها ی انسان ـ که بدون انسان هيچ است و کم از هيچ.
(چهل نامه کوتاه به همسرم)
- زندگی کنيم با برنامه ، هدف و انگيزه يی مقبول ـ اما در حال، حرکت، در عشق، بی نياز از توسل به گذشته ها.
(يک عاشقانه آرام)
- هر خدا ، به يک نفر که او را بپرستد بيشتر احتياج ندارد. همان يکی ست که مفهوم خدايی ِ " خدا " را زنده نگه می دارد.
(چهل نامه کوتاه به همسرم)
- خدای مسلمان، مقامش بالا تر از آن است که انسان بتواند انتخابش کند. خدای مسلمان، می بايست انسانش را انتخاب کند.
(آتش بدون دود ـ جلد5)
- دين به خاطر انسان است نه انسان به خاطر دين. عبادت به خاطر انسان است نه انسان به خاطر عبادت. نهايت و بی نهايت به خاطر انسان
(آتش بدون دود ـ جلد5)
- من کسی را به عنوان مسلمان راستين قبول دارم که در يک دست تفنگ و در دست ديگرش قرآن داشته باشد.
(آتش بدون دود ـ جلد7)
- زيستن در لحظه ها را بياموز و از جميع فرداها، پيکر کينه توز بطالت را ميافرين.
(چهل نامه کوتاه به همسرم)
- هميشه بهترين فرصت، نزديکترين فرصت است. امشب از فردا شب بهتر است.
(آتش بدون دود ـ جلد5)
- کسی از شعار می ترسد که در شعار چيزی تحريک کننده می بيند، چيزی برانگيزنده. همه نفی کنندگان شعارها نفی کنندگان حرکتند؛ زيرا هر حرکتی، هر قدر هم که حقير باشد يک شعار است.
(رونوشت، بدون اصل)
- هر آشنايی تازه، اندوهی تازه است. هر سلام سرآغاز دردناک يک خداحافظی است.
(بار ديگر شهری که دوست می داشتم)
- کسی که نجابت را دکان می کند، به نجابت و شرافت خودش ايمان و اعتقادی ندارد؛ دختری که در اولين برخورد به شما حالی می کند که " دختر " است بايد در دختر بودنش شک کرد.
(ابن مشغله)
- تنها زنان خوبروی هستند که باب درويشی چشم را می بندند.
(آتش بدون دود ـ جلد3)
- يادت باشد وقتی کم خواستی و کوچک معنی اش اين است که فقط برای خودت خواسته ای و اين هيچ خوب نيست.
(آتش بدون دود ـ جلد6)
- ما ديگران را دير می شناسيم، خودمان را ديرتر.
(يک عاشقانه آرام)
- تو فقط چيزی را می توانی به راستی دوست بداری که به راستی شناخته باشی.
(يک عاشقانه آرام)